Zelfmoord in het kantoor van de Belastingdienst

Het wordt onder de pet gehouden en het is moeilijk om er officiële cijfers over boven water te krijgen maar in 2011 waren het er al veertien. Veertien mensen die zich de polsen doorsneden in een van de publieke toiletruimten, zich zelf ergens op wisten te hangen, een overdosis drugs of medicijnen toedienden of zichzelf misschien wel met benzine hebben overgoten en in brand gestoken om “de samenleving te tonen wat hen uit naam van die samenleving was aangedaan”.

Veertien zelfdodingen in 2011 in een gebouw van de belastingdienst zonder dat er ook maar een klein nieuwsberichtje over verschijnt. Het cijfer over 2011 ben ik toevallig aan de weet gekomen, meer weet ik niet, ik heb met de belasting telefoon gebeld, met de afdeling persvoorlichting, met het ministerie van financiën. Niemand daar kan of wil het mij vertellen. Van 2011 heb ik de cijfers door toeval kunnen krijgen: veertien geregistreerde gevallen van zelfdoding in een gebouw van de belastingdienst. Zelf je leven beëindigen in een gebouw van de belastingdienst is niet makkelijk. Wie de afgelopen jaren weleens zo’n vesting heeft moeten bezoeken kan dat beamen. Je kunt er alleen maar binnen komen langs een portier die precies wil weten wat je komt doen en met wie je wilt spreken. In de hal hangen camera’s en overal staan bewakers. Wanneer je dieper het gebouw in gaat wordt je begeleid door de man of vrouw met wie je een afspraak hebt of door een van de andere mensen die daar werken.

Zelfdoding in een belastinggebouw is niet makkelijk, wie de hand aan zichzelf slaat in een belastinggebouw doet dat bewust, die wil de samenleving, zijn nabestaanden of de ambtenaren van de belastingdienst laten zien wat hem of haar tot die wanhoopsdaad heeft gedreven. Maar het levert zelfs niet een piepklein berichtje in de krant op.

Onder de pet

Veertien geslaagde pogingen in 2011, hoeveel pogingen tot zelfdoding in een belastingkantoor zijn er verijdeld of mislukt? Hoeveel mensen hebben zichzelf van het leven beroofd in de dagen kort voor of kort nadat zij een afspraak op het belastingkantoor hadden. De Nederlandse overheid is dol op statistieken en socio-wetenschappelijke onderzoekjes, maar over zelfdoding in connectie tot problemen met de belastingdienst is niets te vinden.

Al ergens midden jaren 90 maakte Catherine Keyl de documentaire “Belastingen de stand van zaken” in die documentaire was toen al een weduwe te zien die vertelde dat haar man door het optreden van de belastingdienst zichzelf van het leven had berooft, vlak nadat hij bij de belastingdienst op bezoek was geweest.

Al jaren bekend probleem

De documentaire makers hebben toen aan alle Kamerleden gevraagd of die in de kamer vragen zouden willen stellen over de werkwijze van de belastingdienst en haar FIOD. Het enige Kamerlid dat daar de moed voor kon opbrengen was Jos van Rey, zoals bekend is Jos van Rey later zelf ook stevig door de FIOD aangepakt, hij is daarmee zover ik kan nagaan ook het enige oud Kamerlid dat ooit door de FIOD is aangepakt, van een veroordeling is het nog steeds niet gekomen.

Dat het Fiscale systeem in Nederland mensen tot wanhoop drijft staat wel vast, een onderzoek naar het aantal zelfmoorden ten gevolge van het optreden van FIOD en belastingdienst is dringend noodzakelijk. Graag wil ik daarom in contact komen met nabestaanden van mensen die zelfmoord hebben gepleegd en mensen die zelf een poging daartoe hebben ondernomen als een direct en aantoonbaar gevolg van het optreden van de FIOD of de belastingdienst.